Dag 2: Addis Abeba

Omdat we gisteren vergeten zijn om de boiler aan te zetten, is er alleen koud water in de douche.
Om 8:00 uur is het ontbijt klaar. Frank houdt nou zijn welkomstpraatje. De eerste helft van de vakantie is de zgn. historische route. Dit gedeelte is vooral cultureel georienteerd en we zullen veel oude kerken, kloosters, tempels en paleizen zien. Later zal blijken dat het (berg-)landschap erg mooi zal zijn in het noorden. We krijgen ook een korte uitleg over de cultuur en wat we wel niet mogen fotograferen. Zo mag de Ethiopisch vlag ook niet gefotografeerd worden, net zoals bruggen, vliegvelden, etc. .

Te voet ga ik, samen met Jakob en Lisette, de stad in. Eerst langs de bank om de nodige euro's in te wisselen voor de lokale valuta : Birr. 1 Birr is iets minder waard dan 10 eurocent. Voordat we de bank in mogen, moeten eerst alle fototoestellen ingeleverd worden. In de bank moeten we eerst naar een loket om een formulier in te vullen. Bij een tweede loket kun je daarna het geld krijgen.
Ik wissel 650 euro, 50 meer (voor de zekerheid) dan aangeraden. Op het einde van de reis zal blijken dat dit niet nodig was geweest. We werden aangeraden minstens 100 nieuwe biljetten van 1 Birr te vragen om in zuiden van Ethiopie voor de foto's te kunnen betalen. Een tweede pak van 100 biljetten van 10 Birr laat de stapel flink groeien. De rest is 100 biljetten van 50 Birr en 2 stuks van 200 Birr. In het begin van de reis zullen we meteen 400 euro inleggen in de pot voor als we gezamenlijke excursies doen of eten.

We gaan te voet naar het centrale plein van Addis Abeba . Dit blijkt enorm groot te zijn. Hier worden ook festiviteiten georganiseerd. Het plein ligt wel iets verder weg dan ons eerst verteld was.
Via Churchill road en avenue lopen we richting Piazza wijk. Onderweg drinken we een vers geperst sapje op een terrasje van een hotel. Voordat we het terras op mogen, worden we eerst gecontroleerd met een metaaldetector.

Daarna gaat het verder naar Piazza. We lopen in het wijkje rond, maar veel valt er niet te zien.

We nemen een taxi (deze kost 20 Birr binnen de stad) naar het etnologisch museum, dat op de universiteitscampus ligt. Het museum kent de taxi chauffeur niet, maar wel de universiteit. Bij de ingang vraagt hij na waar we naar toe moeten, maar we staan dan al voor de juiste poort. Als we door de poort gaan is er weer eerst een veiligheidscontrole.

Het museum is niet groot, maar het is leuk om er even rond te lopen. En dat terwijl ik normaal geen museum vrijwillig in ga.

Te voet dwalen we door de stad weer terug. Onderweg is het weer tijd voor een vers ananassapje. De zon schijnt de hele dag volop en het is wel zweten als je zo uit de winter in Nederland aan komt, ook al is 'maar' ong. 25 graden.

We lopen helemaal terug naar het centrale plein en gaan op zoek naar het Ghion hotel. Dit hotel zou volgens Frank een goede plek zijn om kennis te maken met het Ethiopische eten. Het hotel is erg slecht aangegeven, maar via een klein straatje komen we er toch. Het ligt op een groot terrein. Als we navragen bij een terras blijkt er een besloten feest te zijn en worden we doorverwezen naar het hotel. Het restaurant hier is erg leeg en ongezellig. Maar dan blijkt dat we in het 'westers eten' deel zitten. Ernaast ligt een gezellig ingericht restaurant voor het Ethiopische eten.

We krijgen hier voor de eerste keer 'Enjera', het traditionele Ethiopische 'staple food'. Het wordt van Tef gemaakt. Een graansoort dat alleen in Ethiopie verbouwd wordt. In een grote pan wordt er een soort (zuurdesem) pannenkoek van gemaakt. Je eet met je handen. In het hotel krijgen we eerst water om onze handen te wassen (en na afloop weer). Maar dit is niet normaal, zodat je steeds de wetties of handreiniger bij je moet hebben tijdens deze reis.

Met je handen scheur je een stukje enjera af en gebruikt dit om het vlees (of groente / aardappelen / kaas, maar vooral vlees) vast te pakken en op te eten. De enjera zelf voelt aan als rubber en is vrij smaakloos. Het eten smaakt verder prima.

In dit restaurant kun je ook een Koffieceremonie bestellen, maar deze duurt nogal lang. Ethiopie is de bakermat van de koffie. In de meeste Afrikaanse landen krijg je alleen Nescafe koffie, maar in Ethiopie krijg je bijna altijd echte koffie.

Na het eten is het donker en begint het iets te druppelen. Met een taxi gaan we terug naar het hotel. Het druppelen gaat over in regen en dan in een stortbui. Het begint stevig te onweren. Je wordt zelfs nat tijdens de paar meter tussen de taxi en het hotel.

In de hotelbar neem ik nog een Meta biertje, het Ethiopische bier dat iets apart en lekker smaakt. Ondertussen hoor je de regen kletteren op het dak.

Om 21:30 ga ik naar de kamer. De muziek/het lawaai uit de bar dringt door tot in de hotelkamer. Ik doe daarom oordopjes in en slaap nu goed.