Om 7:30 wandelen we naar beneden. Het eerste stukje is steiler en lastiger. Daarna lopen
we het nevelwoud is. Een tweede 'paardenman' loopt mee. Met twee man hebben ze ruzie
over wie vandaag aan de beurt is om mee naar beneden te lopen. Jaap drukt hem wat geld
in de hand en het is meteen opgelost.
Het is helder weer vandaag. We nemen nu de kortere route omlaag en komen halverwege weer bij de brug over een riviertje uit. Hier volgen hetzelfde pad als op de heenweg.
Eerder dan verwacht komen we aan in de wei waar we begonnen zijn (9:30).
De landcruisers staan er gelukkig al. Zij hebben een paar nieuwe trekkers gebracht. Het zijn Nederlandse pabo studenten die in Ethiopie les geven aan leraar-leraren hoe er les gegeven moet worden. Ze hebben nu een paar dagen vrij om in de bergen te lopen.
De landcruisers brengen ons terug naar het kantoor in Dodola. Hier betalen we de gids en
halen de bagage op. Ik koop nog een kaart van het Bale gebergte als aandenken.
De gids was erg goed tijdens deze tocht. Hij spreekt goed Engels en heeft veel
en enthousiast vertelt
over de omgeving.
Als de auto's ingepakt zijn (10:30) begint de hobbeltocht over de slechte weg weer. Het
mag dan de hoogste 'all weather road' van Afrika zijn, het is zeker niet een van de
beste! Behalve de vele hobbels stuift het ook nog flink.
Na een kleine twee uur (12:15) komt aan het gehobbel een einde. We maken een snelle
stop (20 min.) in Shashemene om een sapje en cake als lunch naar binnen te werken.
Daarna begint de lange rit over verharde weg naar Addis Abeba. De weg is nu goed genoeg om een boek te lezen tijdens het rijden.
Als we Addis Abeba naderen wordt het erg druk op de weg. Af en toe moet de eerste auto even wachten totdat de tweede weer bijgekomen is. De chauffeur in de eerste auto weet elk gaatje in het verkeer te benutten om verder te komen, zonder dat je ook maar een keer een onveilig gevoel krijg. Het lijkt ook wel of hij elke taxichauffeur in de stad kent.
16:20 Komen we in Addis Abeba aan bij Churchill Road. We hadden met de chauffeurs
afgesproken dat ze ons voor het hotel nog even naar een souvenirhal brachten voor de
laatste inkopen.
De afgelopen weken waren goedkoper dan verwacht (125 euro was meer dan genoeg), zodat er
nog genoeg over is voor souvenirs. Ik koop hier een houtsnijwerk van een Mursi hoofd.
De hele reis heb ik weinig mooi houtsnijwerk gezien, maar hier is genoeg moois te krijgen.
We komen om 16:50 bij het holiday hotel aan. Hier wordt afscheid genomen van de chauffeurs. De Harar groep is nog niet in het hotel. We krijgen 2 dagkamers om ons op te frissen en de bagage om te pakken. Het is heerlijk om weer eens een goede, warme douche te nemen. Aan de kleur van het water te zien heb ik vandaag de nodige kilo's zand op mij verzameld.
Fris uit de douche is het tijd voor een koud biertje in de bar van het hotel. De Harar groep komt even later ook aan in het hotel. Zij zijn naar Addis Abeba gevlogen.
's Avonds krijgen we een etentje van Greenland aangeboden. Met de bus gaan we naar het restaurant. Maar de bus komt maar niet opdagen. Als Frank weer eens belt, blijkt de chauffeur bij het vliegveld te staan. Een half uur te laat vertrekken we alsnog naar het restaurant, vlakbij het hotel.
Voor de laatste keer eten we Ethiopisch traditioneel eten. Het is een luxe restaurant, waar
water wordt gebracht om eerst de handen te wassen. Het eten smaakt lekker, er zijn
veel verschillende soorten eten om van te proeven. De muziek en zang is minder geslaagd.
Er wordt bij gedanst, maar door de harde, schelle muziek is het onmogelijk een
gesprek met elkaar te voeren. We krijgen gelukkig
een korte pauze om Ton een dankwoordje voor Frank
te laten zeggen.
Omdat de vlucht drie kwartier later zou vertrekken, blijven
we langer in het restaurant zitten.
De bus brengt ons tenslotte door naar het vliegveld. Hier nemen we afscheid van Frank, hij mag de vertrekhal niet in zonder ticket.
Na de ticket en pas controle volgt een rontgen controle voordat we de vertrekhal in kunnen. Dit keer gaat de pieper niet af op mijn schoenen (wel bij sommige anderen). Mijn souvenir is even zoek, maar dan blijkt het van de band gevallen te zijn, tussen de beide rontgen machines in. De incheck procedure duurt vrij lang. Volgens de borden zal het vliegtuig op de normale tijd (1:30) vertrekken), zodat we ons nog bijna moeten haasten.
Met de instapkaart in de hand kan de luchthavenbelasting betaald worden. Via de stempelaar kom in de rij voor de douane. Hier blijkt dat we een exit card moeten invullen, maar dat deze op zijn. Op de tafels liggen nog half ingevulde kaartjes. Ik neem er een waar de Engelstalige kant nog leeg is en streep de andere kant door.
Na de immigratie controle kom ik het tax free gedeelte. Hier blijkt de bank gesloten te zijn.
Ik heb geen zin om weer helemaal terug te gaan en koop van het restant Ethiopisch geld maar
een paar Tshirts.